Mijn visie op levenskunst

Mijn werk op het gebied van de levenskunst of bestaansethiek beslaat vier clusters van activiteiten. De afgelopen tien jaar heb ik in het voetspoor van Michel Foucault, samen en in discussie met andere filosofen, systematisch de hoofdlijnen van een bestaansethiek of levenskunstmoraal uitgezet. Zelf zie ik levenskunst als persoonsvorming, in het bijzonder als een concrete moraal van zelfverantwoordelijk­heid. Deze normatieve bestaansethiek wil antwoord geven op de klassieke vraag: hoe moet ik leven? Wat is een zinvol leven in een goede samen­leving? Vertaald naar de actualiteit: hoe kunnen laatmoderne mensen zich hun leven toe-eigenen, hun eigen levensstijl ontwikkelen en met elkaar een zinvol leven leiden?Als ik mijn werk op dit gebied overzie, noteer ik vier clusters van activiteiten.

• een aan​tal historische studies: wat hebben anderen over levenskunst naar voren hebben gebracht, van Socrates tot op de dag van vandaag.
• conceptuele analyses van de begrippen levenskunst en zelfzorg. In het verlengde hiervan hou ik me bezig met visies op motivatie, metaforen (bijvoorbeeld het leven als reis), hermeneutiek van het zelf en narrativiteit (oa. life review, over verhalen die samenhang aan ons leven kunnen geven) en  temporaliteit (tijdsmodi als duur, ritme, juiste ogenblik).
• enkele concrete praktische toepassingen, in het bijzonder m.b.t. vorming van   jongeren (Bildung) en ouderen (levenskunst voor de tweede levens­helft). Voor beide groepen is het van belang om hun speelruimte te ontdekken. Jongeren ontdekken hun actor-zijn en denken dan al gauw dat alles kan. Ouderen dreigen te vergeten dat ze actor zijn en zien geen nieuwe wegen meer.
• Ten slotte verzamel ik problemen. Ik probeer om niet dogmatisch te zijn en na te denken over de grenzen van de levenskun​st.